Rim Ben Driss ريم بن دريس

Où dans ce temps tu  étais un lac paisible Tu deviens un orage venu de nulle part Qui déchaîné Déracine les temps suspendus Et engloutie les points non écrits Tu rallume les feux éteints Et des cendres tu fais pousser Des jardins Tu cris pour décoincer le vent Tu chante pour décoiffer les sons Tu ris pour défigurer les larmes   Oui tu existe enfin Dans un instant de  colère Sur les moments faits de peur Tu encourage tes forces intérieures Et tu fais défiler  ta bonne humeur Oui s’il faut une guerre Pour être heureux Tu l’as déclenché Enfin la paix tu l’as mérité       

-           Ou étais-tu -           Je suis là prés de toi -           JE   ne te ne vois pas -           Sens   ma présence alors -           JE ne te sens plus -           Essais de raviver ta mémoire -           La mémoire a effacé tout de toi -           Et ton cœur -           Mon cœur il bat comme toujours -           Il ne bat plus pour moi -           Tu l’as laissé   longtemps solitaire -           Et alors ...

لا موش الكلام من فضة  والسكات من ذهب كي ترا العوج يولي الكلام لازم تولي كي تقول لا وتجري بش تصحح الغلط وقتها الكلام مفيهش ملام وقتها يولي سلاح المضام الكلمة  اللي يخاف منها الظالم ويحاول باش يسكتها وتخرج مالحلق ما ينجم حتي واحد يوقفها تجري كالما تطفي  نار القهر ومنها تتخلق موجة  تهز تداوي الوجيعة الي قال السكات من دهب ما عرفش قوة الكلمة وما عرفش ضعف السكات اما الكلمة كالسيف تقطع الخوف والجهل وتزرع في القلوب الامل

وين متخبي تراك الناس وعلي عيوني  غايب وين متخبي بين رنةالكاس والشمعة الفانية اللي تدمع وتموت كل يوم والي تقول اللي ما نقول علاش متخبي وانا نراك ديما قدامي في منامي واحلامي ما بين الليل والنهار تجي في خيالي زعما متخبي خايف ولا حاشم كان نسيت كل شي ونسيت العشرة ما نيش بش نذكرك نخليك لروحك اللي متخبي لازم يظهر في يوم ومهما طال الزمان كل شي يبان متنجمش تتخبي مالقدر مالنسمة اللي جمعتنا ومن النور الي حضنا كان عشقت الظلام النجمة متاعنا تو تناديك و تقلك حرام عليك

Peut   être  j’étais une étoile filante mais  une étoile reste une étoile même quand elle atterrit mourante sur terre elle laisse un cratère si grand et avec ses fragments composés de cristaux rares on peut dater la naissance de l’univers. J’étais peut être ces quelques gouttes d‘eau qui ont sauvé un corps assoiffé qui était perdu dans le désert cherchant un mirage et après sa survie il continue sa quête. J’étais peut être un temps de folie ou on se réfugie après un  long séjour en sagesse ou on construit des montagnes, des océans où la réalité se confond avec les rêves ou l’euphorie et  le bonheur se côtoient avec la tristesse. J’étais peut être des minutes dans le temps d’une mémoire des secondes qu’on isole et qu’on cache oui la mémoire est sélective et parfois tend à  isoler  les espaces trop concentrés de bonheur. J’étais peut être un rythme dans  la tête d’un musicien qu’il n’arrive pas à s’en défaire et que jo...

في ها الورقة البيضة نكتب ونكتب نعبيها بالحرف بالحرف ما نخلي حتي فكرة تهرب مني ونحكي فيها علي كل شي يمكن ما يقراها حتي حد يمكن ما يعجبشي كلامي لكن الورقة البيضة ديما تناديني وتقلي املاني نرجعلها ديما ونعبيها باحساسي وكل مرة نقول يزي هي تعاود تقولي ايجا ولات صاحبتي الورقة البيضة نخاف  عليها وتخاف علي وتنحي علي  القلق وتجيبلي التبسيمة ما ينجم يعرف ها الحكاية الا الي يقرا ديما وقصة ها الملا يكة البيضا الي ما تضرش اما تنفع والي تصاحب وما تخونش وقت الي طاوعك تخليك زاهي و فرحان والفرحة في الورقة تبان ما تقولوليش يزي ماالكتيبة ما نجمش نغدر بصاحبتي البيضة

فما ناس ينساو ويخبيو في ذاكرتهم الي كان في بقعة لا يدخللها لا انس ولا جان وتولي انت الي تفكرهم تتذكر كالمرة وقت اللي خرجنا تتذكر كي الصدفة وقت شفنا بعضنا يغزرلك باهت وكاينك ما كنت وفي لحظة تولي منسية وفي الذاكرة مطوية فا كالبقعة الي حكيت عليها مخبية مسكرة عليها المفتاح موش عندك والنسيان بابو كبير وعالي كان معندكش كلمة السر تقعد تعاني يا ما ناس تتنسي والايام تمشي وتجري وبالورقة بالورقة الكتا ب يتملي وبرشة ا وراق فيه تضيع وبرشا سطور تتمحي كلمة انتي في كتاب اخر و حرف في زمان وكيما يضيعو الحروف في الكلام تتنسي في كتا ب الايام