Rim Ben Driss ريم بن دريس

ابتسم فابتسامتك من الحياة قاوم بضحكتك الزمان وغن لحنا وتفاءل خيرا فوجودك لا معني له ان لم تحب الحياة لا تترك للدموع المجال وللحزن المكان حرر نفسك من وقع الايام وانبض بقلبك حبا و عشقا دائما الحب هو الحياة والعشق هو الحياة ابتسم محبا عاشقا واضحك فالمرايا ستبتسم لك والورود وكل شيء يصبح جميلا متي ابتسمت    

كا ن حبي مستحيل والدنيا لكل تقلي انساه وانسي عشقك وانسي هواه اما كيفاش ننسي روحي كيفاش نتنفس كيفاش نعيش وانا تربيت علي حبي ليه حبي مستحيل صحيح ما نيش بش نعيش معاه ما نيش بش نفيق علي صوته ما نيش بش نشوفو كل يوم و ما نيش بش نعدي الايام معاه الصيف بش يتعدي ومانيش بش نغزر للقمرة معاه علي البحر الخريف يجي وما نيش بش نري غزرة عينيه ويجي الشتا ونبرد وحدي وهو مع حب اخر دافي الربيع يدق البيبان وما هوش بش يجيبلي وردة ويقلي انا عاشق ولهان نعرف الي كل شي مسكر قدامي نعرف الي انا نحلم لكن الحب اللي في قلبي منجمش نعطيه لراجل ثاني

لا معادش بش نخبي معادش بش نسكت ونسكت القلب اللي جرحتو لا معادش بش نخاف بش نولي نحكي نحكي بيك وعليك نحكي علجمرة اللي كويتني بيها عالغدرة اللي كافيتني بيها معادش بش نسكت بش نحكي عالكاس المر اللي دقته ونحكي عالي تكسر علي يديك نحكي علي ظلمك وانا كنت كالزهرة دبلت من كثر القهرة علي الحب الي قتلته ونحكي عالشموع اللي دابو بش نحكي ما نيش بش تنسكت الي ذاق العنف من غير سبب يحكي واللي تسب من غير سبب لازمو يشكي واللي تهان و تضرب ما يسكتش ينطق يهرب اما ما يسكتش يزي ماتمرميد والغصة يزي مالوجيعة خليت واحد يدوس  علي صحيح اما منكملش معاه الثنية انا نطقت وعرفتو حكايتي وانت يا مرا يا ديامونطة بين النسا ما تخليش روحك تتهان و ما تسكتش عالظلم من مهما كان واتكلم واحكي وابعد كرامتك ما تصونها كان بيدك

كن صديقي   مع صوت فيروز تغني مع قهوة مذ اق القبل كن صديقي في كل يوم  عند الصباح تشرق الشمس وعلي اشعتها نرتاح كن صديقي مع نسمة تروي قصص العشاق تنبعث من بحر هادئ يهدهد الامواج في بريق لونه تنشرح القلوب وعلي ضفافه تداوي الجروح كن صديقي هنا وهناك في كل الايام والساعات عند الامل واليأس عند الدموع والابتسام عند صفاء السماء وعند قلق النفس كن صديقي عندما لا اقول شيئا و صديقي عندما اثرثر كن صديقي  فقط

Tu étais où quand j’avais besoin de toi ? Tu étais où quand la lune a perdu auprès de moi à me calmer son éclat?                                                                            Tu étais où quand les étoiles comptent les minutes à t’attendre ? Quand je Cherchais une personne pour me soutenir ? Et une voix pour me tenir compagnie Tétais ou quand les secondes tournent dans un manège pour te supplier de venir ? Et tout le temps n’est devenu qu’un espace pour te revoir Tu étais loin... Loin de tout ça. Tu n’as pas partagé mon chagrin. Et maintenant tu me dis ...

Je te dis  arrête toi sur cette colline Regarde bien autour          Tu vois ces terres brûlées Ces arbres qui fument leurs âmes Ce feu qui se propage        Et  prends avec lui une part de nous Cette terre  c’est toi Cet arbre c’est toi Les oiseaux qui quittent leurs nids Les autres animaux qui s’éparpillent C’est ton univers Ne ferme pas les yeux Respire encore  cette  fumée Elle est    désagréa ble Nauséabonde Comme ceux qui l’ont provoqué

 LA MORT  c’est une expression de LA VIE Une étape qu’on franchit On en a peur on en tremble On veut allonger les minutes Mais en vain Elle nous rattrape A la fin N’est il pas meilleur de se soumettre A ses exigences Quand l’heure arrive Et la fin commence On se débat on s’en offusque On la blâme on la maudit Elle prend des êtres chers  Elle nous nargue Elle joue de notre espérance  Elle joue de nos envies Elle vient quand on s’attend le moins Et part avec notre âme Et nous laisse refroidis Mais elle reste une étape Chacun doit s’en souvenir Personne n’est immortel C’est la morale de la vie La vie est faite de la mort aussi